De zon roept mij naar buiten.
Het schrijven aan de schrijfoefeningen stel ik uit.

Ik zet mijn voeten op de tegels en voel de koude ondergrond, de koelte en de rust.
Onder mijn voeten voel ik tinteling.
Mijn voeten voelen warm. Mijn rechtervoet wordt langzaam kouder en voelt de wind.

Mijn linker voelt bovenop een tikje.
Door mijn voeten stroomt het vanuit de grond omhoog.
Ik raak ontspannen.

De wind voelt  heerlijk over mijn voeten. Ik voel ze nu stevig staan.
Ze willen mij niet meer loslaten.

Ik loop over het gras.
Dit voelt nog koeler.

Een hele diepe zucht.

Oh , wat heerlijk. Voelen en lopen over het gras.
Het trekt mijn energie omlaag.

Heerlijk.

Alle gedachten gaan uit mijn hoofd en ik kan hier heel lang blijven staan.
Ik voel mijn hart kloppen. Het klopt in mijn buik.

Dat is een nieuw gevoel.
Dit is de start van een nieuw begin.

Het kloppend hart in mijn buik brengt me bij de bron. De bron waar vanuit alles ontstaat.
Mijn nieuwe gevoel geeft mij spanning.
Alsof ik verliefd ben en dan nog veel erger. Bijna een gevoel alsof ik daarvan ziek word.

IK heb de bron steeds nodig om mijn nieuwe gevoel te voeden, te laten groeien zodat ik het nooit meer kwijtraak.

Mijn lege agenda.
Een nieuw begin.